آرزوهاي ما بين آمدن و رفتن!
ما مسئول دنيايي هستيم که براي خود مي‌سازيم و نيز مسئول همه‌ آن‌چه مي‌کنيم و نمي‌کنيم. چنين ارزيابي‌ از مسئوليت، بسيار برآشوبنده است.
ما مؤلف بي‌چون و چراي هر چيزي هستيم که تجربه کرده‌ايم. ما انسان‌ها به دليل هراس از آزادي غايي‌مان، دفاع‌هاي فراواني برافراشته‌ايم که برخي از آن‌ها به ناهنجاري رواني مي‌انجامد.
تنهايي ما در گيتي گرچه هنگام ارتباط با ساير انسان‌ها، تسکين مي‌يابد و آرام مي‌گيرد، ولي هم‌چنان باقي‌ست. تنها به دنيا مي‌آييم و تنها از دنيا مي‌رويم و در طول زندگي هم مدام بايد تنش ميان آرزوي‌مان براي ارتباط با ديگران و آگاهي از تنها بودن خويش را مديريت کنيم.
اروين يالوم